У гэтай сувязі цікава, як Вы ставіцеся да шматлікіх выступленняў у друку інструктара ідэалагічнага аддзела ЦК КПБ Скобелева Э. М.?

– Калі даваць агульную ідэйна-палітычную ацэнку яго публіцыстыцы, пачынаючы з 1987 г., то гэта звычайны камандна-адміністрацыйны, аўтарытарна-бюракратычнай, будзем спадзявацца, мадэлі кансерватызм. Далёкі ад «разумнасці», далёкі ад «прагрэсіўнасці». Калі мець на ўвазе нядаўнюю публікацыю ў «Литературной России» – гэта непрыхаваная ІДЭЙНА-ПАЛІТЫЧНАЯ ШЫЗАФРЭНІЯ АНТЫПЕРАБУДОВЫ. Калі ж прыгадаць артыкул у чацвёртым нумары «Политического собеседника», дык гэта нейкі расізм, які патыхае месцамі душком нацыянал-сацыялізму. Ды, як гэта ні жахліва, менавіта гэты аўтар зрабіўся, здаецца, ГАЛОЎНЫМ ЦЕНЯВЫМ ІДЭОЛАГАМ вышэйшага выканаўчага апарату Кампартыі рэспублікі. Канешне, не выклікае сумненняў, што гіпертрафіраваная канцэнтрацыя прадстаўнікоў любой нацыянальнай меншасці ў асобных сферах грамадскай дзейнасці, тым больш ідэалагічнай, павінна выклікаць пытанне. Зразумела, што сіянізм даў даволі важкія падставы, каб міжнароднае супольніцтва нацый разглядала яго як пэўную форму расізму. Але ці дазволена, асабліва ідэолагу Камуністычнай партыі весці з ім барацьбу тымі ж сродкамі, якімі сам сіянізм змагаўся з усімі іншымі за свае «богам дадзенае» вяршэнства ва ўсім свеце?.. Ці дазволена камуністу атаясамліваць бальшавізм і сіянізм, крывавыя справы сталіншчыны i прошукі «бязбожнага яўрэйства»? I нарэшце, ці дазволена камуністу пастанову Савета Народных Камісараў ад 25 ліпеня 1918 г. аб барацьбе з антысемітызмам як формай нацыянальнай і рэлігійнай нецяртмасці, падпісаную Леніным, называць «гнусным по замыслу, преступным по сути декретом»?

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: