Интерлейкиндер (өсу және дифференциялану факторлары), өндіруші жасушалар

1979 жылы Швейцарияда өткен лимфокиндер бойынша эксперттердің комитетінің Халықаралық симпозиумында сол уақытқа дейін белгілі болған лимфокиндер мен монокиндер туралы мәліметтер біріктіріліп интерлейкиндердің (ИЛ) – лейкоцитарлық медиаторлардың қағидасы негізделді. Сол кезде алғашқы зерттелген екі интерлейкинге – ИЛ-1 және ИЛ-2 деген кезекті сан берілді.Қазіргі таңда 30-дан астам интерлейкиндер зерттелген. Олардың біріншілік құрылымдары анықталып, барлығы рекомбинаттық түрде өндірілген

өндіруші жасушалар моноциттер мен макрофагтар, сонымен қатар В-лимфоциттер, дендриттік жасушалар, нейтрофилдер, Лангерганс жасушалары, глиалдық, эндотелиалдық және синовиалдық жасушалар, фибробласттар, тері мен тимус эпителиі, дақылда – Т-лимфоциттердің кейбір клондары болып келеді.

33, Иммунды жауаптың нейро-эндокринді реттелуі. 1979ж Швецарияда өткен лимфокиндер бойынша эксперттердің комитетінің халқаралық симпозиумында сол кезге дейін белг.болған лимфокиндер мен монокиндер турюмәліметтер біріктіріліп ИЛ-лейкоцитарлық медиаторының қағидасы енг.Алғ зерт.2 ИЛге ИЛ1,Ил2деген сан берілді.Қазір 30дан астам ИЛ зерт.ИЛ11972ж тимоциттердің көбеюін қоздыруға қаб.фактор рет.таб.Мол.сал.15000-17000.Нег.өндірушілері-моноциттер мен макрофагтар.ИЛ1көптеген нысана жас.бар белсендірілген Т,В лимф,макрофагтар мен нейтрофилдер,тег.сал.б.е,базофил,гепатоциттер,ұ.б Лангерганс аралшаларының жас.ИЛ1иммунит.баст серпілістерін негіздейді,қабынудың дамуында маңызы зор,гемопоэді реттеуге қат,иммундық ж.е нерв жүйесінің аралығындағы медиатор болып келеді.ИЛ2белс Тхелпермен өнд. Т лимф мен NK жас.ң өсу ж.е пісіп жетілу факторы болып келеді.Ол иммунды қорғау ж.е ісікке қ тұрақтылыққа қат.иммунит аса маңызды мед.ИЛ3 гемопоэздің баст сат қозд ф.Өнд жас Тх1 Тх2.ИЛ3 алерг.р дам қат бар.ИЛ4Тх2 нег өнімі,ол көбеюін қозд.Алер.р дам көмектес,ҚҚ ж.е ісікке қарсы әс.бар.ИЛ5Тх2 өнімі.Ол В лимф мен эозонофил өсу ж.е пісіп жет ф.Жерг иммунитет дамытып IqA өнім жоғ,параз.к инвазиялар мен ісік өсуіне қарсы эозоноф.қозд.

34,, Адамның иммунды статусын бағалау. Негізгі сандық және қызметтік лабораторлы тесттердің қалыпты көрсеткіштері Иммунный ответ организма - процесс высоко специфический, однако его интенсивность неспецифически регулируется нейрогуморальным способом.

На современном этапе исследований нейрогуморальной регуляции происходит анализ ее механизмов, изучаются возможные мишени нейрогуморальных воздействий, нервные и гуморальные компоненты их передачи, причем в последние годы арсенал гуморальных факторов, участвующих в реализации связи между нервной и иммунной системами существенно увеличился, что обусловлено обнаружением роли в этом процессе регуляторных пептидов.

В целостном организме работа иммунной системы коррегируется мозгом. К структурам мозга, модулирующим интенсивность иммунного ответа относят такие зоны, как заднее гипоталамическое поле, переднее гипоталамическое поле, гиппокамп, ретикулярная формация среднего мозга, ядра шва, миндалины.Вегетативная нервная система, ее симпатический и парасимпатический отделы, может участвовать в реализации центрально обусловленных изменений интенсивности иммунных реакций. Эта передача, по-видимому, может осуществляться через нейромедиаторы, которые воспринимаются рецепторами, расположенными на лимфоидных клетках, и через систему вторичных передатчиков - циклических нуклеотидов - изменяют метаболизм и функциональную активность лимфоцитов.

Центральная модуляция функций иммунной системы может осуществляться, разумеется, и через эндокринную систему, т.е. посредством центрально обусловленных изменений уровня различных гормонов в крови. В медицине вопросами стимуляции депрессии иммунной системы в целом и ее отдельных клеточных популяций занимается иммунокоррекция.

Иммунодепрессивная терапия возникла в клинике в связи с трансплантационной хирургией. Иммуностимулирующая терапия применяется при врожденных иммунодефицитах. Иммунодепрссивная и стимулирующая терапия основана на принципах тотальной депрессии и стимуляции иммунного ответа.

В настоящее время ведется поиск средств и способов избирательного воздействия на отдельные субпопуляции клеток иммунной системы. Изыскание средств направленного воздействия на главные регуляторные клетки, на Т-хелперы и Т-супрессоры с нахождением путей их избирательной активации или подавлением даст возмоность клинической медицине целенаправленно регулировать иммунные процессы, так как эти два типа клеток определяют активность развития всех вариантов иммунитета.

Основная задача иммунокоррекции - найти способы активации супрессии не иммунной системы в целом, а отдельных ее звеньев.

35, Е-розеткатүзу әдісі арқылы Т-лимфоциттерді сандық бағалаудың негізгі кезеңдері мен қағидалары. Реакция жүргізу барысы жартылай стирилді жағдайда жүргізіленді. Лимфоциттерді тығыздық градиентінде тығыздығы 1,077 грамм /см 3 фиколл верографин мен центрифугалау әдісімен бөліп алады. Жануардың жүрегінен гепаринді пункциямен алынған қанды, салқындатылып буферленген физиологиялық ерітіндімен ½ қатынасында ерітіп, 1/3 қатынасын абайлап пастеровский пипеткасымен 3 мл салқындатылған ертінді градиентінің қабырғасына қабаттастырамыз. Пробиркаларды 1500 мин/айн 15 -20 мин көлемінде центрифугалайды. Жасушалар сақинасын интерфазадан абайлап пастеровский пипеткасымен сорып алып, 10 мл 199 ортасын 1000 айн /мин 10 мин көлемінде центрифугалау арқылы 2 мәрте жуады соңғы мәртн жуып болған соң Горяев камерасы арқылы жасушалар конценртациясын санайды жіне ортаны 2 млн/мл дейін жеткізеді. 0,1 мл-не жасушасына 0,2 процент трипанды көкті қосып, араластырып 30 сек,соң горяев камерасында жасушалар санын санайды(өлген жасушалар мемраналары бояға өткізгіштігі тұрақсыз болады. Сондықтан осы жасушалардың ядролары боялады, ал анықтаудың қалыпты жағдайында өлген жасушалардың саны 3процентен аспайды). Тығыздық градиенті болмаған жағдайда реакцияны лейкоциттердің жалпы пулымен жасауға болады. Гепаринизирленген қанның эритроциттерінің тұнуынан кейін алады. Жылдамдату үшін 10/1 өатынасында желатин ерітіндісін қосады. Пробирканы 45 гр бұрышпен 15 мин және тігінен 40 мин термостаттқа орналастырады. Лейкоциттермен байыттылған плазманы сорып алып, жасушаларды центрифугалау арқылы жуады. Әр түрлі мүшелерден және әдістемелік жануарлардың иммунды жүйе жасушаларынан иммунды компонетті жасушаларды алуды төмендегідей жүргізеді: Жануардын қан алған соң. Оның тимусын көкбауырын лимфа түйіндерін алып тастайды, ағзаларды фасциялардан тазалап, гомогенезаторға құояды. Содан соң жасушалар суспензиясын екі қабатты компрон фильтрден өткізіп, 15 мин 1500айн/мин центрифугалайды. Жасушаларды 199 ортасымен ерітеді. Және олардың тіршілікке бейәмділігін лимфоциттер әдісіне ұқсас анықтайды.

36, М-розеткатүзу әдісі арқылы В-лимфоциттерді сандық бағалаудың негізг кезеңдері мен қағидалары.. Розетка түзу әдісі. Бұл әдіс ең алғаш иммунологтармен адамның Т және В лимф-н анықтау қажет антиденелердің болмауы кезінде қолданған. РТӘ Т лимф-ң бетінде қой эритроциттеріне рецептор болып табылатын, CD2 нәруыздардың болуымен негізделген. Адамның B лимфоциттерінің бетінде бұндай рецепторлар жоқ. Шеткі қандағы лимфоциттерді қой эритроциттерімен қосып, инкубациялау арқылы «розетка» д.а. құрылымды алады: ортасында Т лимфоцит, шетінде- жасушаның бетіне жабысқан қой эритроциттері болады. Осы сынамамен анықталған Т лимф-ді тағы Е-РТЖ (Е-қой эритроциті. РТЖ-розетка түзуші жасуша) деп белгілейді. Әдіс принциптері:1 этапта тығыздық градиентінде центрифугалау әдісімен қаннан лимфоциттерді бөліп алады. 2 этапта қой эритроциттерімен Розеткатүзу реакциясы көмегімен жалпы саннан Т лимфоциттердің процентін анықтайды. Сау адамдарда жалпы лимфоцит санынының Т-лимфоциттер 40-70% құрайды, а В - лимфоциттер - 15-35%. РТЖ басқа перифериялық қанда бірде бір эритроциттермен байланыспайтын лимфоциттер–нөлдік лимфоциттер болады, олар 5-10% құрайды.

37, Клиникада қолданылатын иммунды жауаптың фагоцитарлы механизмінің негізгі зерттеу әдістері. В лимфоциттердің санын розетка әдісімен анықтауВ – және Т-лимфоциттердің бетінде рецепторлар болады. В-лимфоциттерге тән негізгі маркерлер иммуноглобулинді рецепторлар болып табылады. Оларды анықтау үшін мембраналы иммуноглобулиндермен жасалатын иммунофлюоресценция әдісі қолданылады. Лимфоциттерге флюорохроммен белгіленген адамның иммуноглобулиндеріне қарсы қарсысары суды қоса отырып, иммуноглобулинді детерминанттары бар лимфоциттердің, яғни В-лимфоциттердің санын есептеуге болады. Сонымен қатар, В-лимфоциттерді де Т-лимфоциттерді сияқты мембранасында қой эритроциттеріне рецепторлардың болуына қарай анықтауға болады (Е-РОК, ЕАС-РОК, розетка тәрізді жасушалар).В- лимфоциттерді қой эритроциттерімен «розетка» түзу қабілетіне қарай анықтауға негізделеді. «Розеткалар» үш немесе одан да көп қой эритроциитерімен қоршалған лимфоциттер. В- және Т-лимфоциттер құрамының пайызы 200 лимфоциттерге «розеткалар» санын есептеу арқылы анықталады.В- және Т-лимфоциттердің санын анықтау иммунтапшылық жағдайларды диагностикалауда, гуморалдық және жасушалалық иммунитетті бағалауда, лимфопролиферативті, жұқпалы және басқа ауруларды анықтауда және оларды емдеуді бақылауда аса маңызды. Сау адамдарда В-лимфоциттер жалпы лимфоциттер санының 2-35%-н 2. В-жасушалардың санын анықтау үшін:-ИКК бөліп алу санын 2 млн мл жеткізу қажет;-тышқан қанын гепаринмен пробиркаға аламыздафизиологиялық ерітіндімен 3-5рет 10мин 1500 айналымда минутына центрифугалаймыз-шайылған тұнбамен 2% эритроцит суспенсзиясын суспензиялаймыз.араластырыа 1000 айналым мин) 10мин- тоңазытқышта 4С 1 сағ Романовский-Гимзе бойынша боялған соң препараттар жасушаларды санауға дайын..Алынған В-жасушалардың жағындылары иммерсиялық микроскопта қаралады. 200 лимфоцит ішінде бетіне үш немесе одан көп эритроциттерді қондыратын лимфоциттердің саны есептеледі

ИФТ әдісінің қағидалары. ИФТ әдісі арқылы иммуноглобулиндердің, цитокиндердің, ерігіш түрдегі рецепторлардың және т.б. концентрациясын анықтау үшін қолдану. Фагоцитоз - комплекс клеточных реакций, направленных на распознавание, поглощение и элиминацию из организма корпускулярных частиц размером более 0,5 мкм. Оценка каждой стадии фагоцитоза имеет определённое значение в идентификации поло-мок, возникающих в результате наследственных или приобретённых дефектов фагоцитар-ного процесса. Целесообразно исследовать все стадии фагоцитоза, а также цитокины, влияющие на функциональную активность фагоцитарных клеток. Для оценки стадии хемотаксиса определяют экспрессию на поверхности фагоцитов ре-цепторов к основным хемокинам (IL8, некоторым компонентам комплемента). Для определения адгезивных свойств фагоцитов проводят идентификацию молекул адге-зии на их поверхности с помощью моноклональных антител. Чаще всего определяют сле-дующие антигены: CD18, CD11a, CD11b, CD11c, CD62L, CD62E методом проточной ци-тометрии. Нарушение адгезивных свойств фагоцитирующих клеток ведёт к их неспособности миг-рировать в зону проникновения патогенного агента. Следствием таких нарушений являет-ся развитие тяжёлых гнойных рецидивирующих инфекций. К традиционным методам оценки стадии поглощения относится подсчёт в окрашенных препаратах числа частиц, захваченных нейтрофилами и моноцитами (фагоцитарный ин-декс), и количества частиц, захваченных одной клеткой (фагоцитарное число). Анализ та-ких препаратов можно проводить с помощью светового и люминесцентного микроскопов. В качестве объекта фагоцитоза используют различные бактерии, дрожжевые грибы, про-стейшие или синтетические частицы. Определение указанных показателей имеет значение при комплексной диагностике как первичных (т.е. врожденных, генетически обусловленных) дефектов фагоцитов, так и вторичных иммунодефицитных состояний. Указанные состояния могут проявляться часто рецидивирующими гнойно-воспалительными заболеваниями, длительно не заживающими ранами, склонностью к послеоперационным осложнениям, и т.д. Одним из самых распространенных способов определения способности образования ак-ивных форм кислорода на стадии переваривания является постановка НСТ-теста. (подробнее о постановке НСТ теста вы читали в методических рекомендациях, посвя-щенных фагоцитозу) Повышение интенсивности образования активных форм кислорода происходит при бакте-риальных инфекциях, что позволяет дифференцировать их от острых вирусных инфекций, 11а также при некоторых аутоиммунных процессах (ревматоидный артрит, неспецифиче-ский язвенный колит - болезнь Крона), при аллергических заболеваниях. Интенсивность образования активных форм кислорода снижается при иммунодефицитах, обусловленных

Недостаточностью фагоцитарной системы. Если выявлены отклонения показателей в тестах 1 уровня и полученная информа-ция является недостаточной для диагностики и лечения, рекомендуется более тщательно анализировать иммунный статус с помощью тестов 2 уровня. Но чаще всего, тесты 2 уровня используются не в клинической работе, а при научных исследованиях. Комплекс тестов второго уровня может существенно варьировать в зависимости от поставленных врачом задач. Количество и качество их постоянно растут.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: