Тестер және есептер 1 страница

Хирургиялық инфекция тақырыптарынан тесттер.

1. Бір түрлі микробтардан туындаған инфекцияның аталуы:

1) полиинфекция;

2) моноинфекция;

3) аралас инфекция.

2. Бір топқа жататын бірнеше микробтардан туындаған инфекцияның аталуы:

1) полиинфекция;

2) моноинфекция;

3) аралас инфекция.

3. Бөлек топқа жататын бірнеше микробтардан туындаған инфекцияның аталуы:

1) полиинфекция;

2) моноинфекция;

3) аралас инфекция.

4. Шіріткіш инфекция терминінің синонимі:

1) пиогенді;

2) ихорозды;

3) газды ісік.

5. Іріңді инфекцияның синонимі:

1) пиогенді;

2) ихорозды;

3) газды ісік.

6. Шіріткіш инфекциялардың негізгі қоздырғыштары:

1) стафилококтар;

2) пиогенді стрептококк;

3) вульгарлы протей;

4) ішек таяқшасы;

7. Пиогенді инфекциялардың қоздырғыштары:

1) алтын түсті стафилококк;

2) пиогенді стрептококк;

3) вульгарлы протей;

4) cl. Tetani;

5) cl. Histoliticus.

8. Хирургиялық инфекциядағы токсемияның себептері:

1) бактериемия;

2) бактериалды экзо- және эндотоксиндер;

3) өліеттенген тіндердің токсиндері;

4) қанда түзілетін метаболиттер;

5) гипопротеинемия.

9. Хирургиялық инфекциядағы лабораторлық өзгерістер:

1) анемия;

2) лейкоцитарлық формуланың солға жылжуы;

3) лейкоцитоз;

4) ЭТЖ артуы;

5) тромбоцитопения.

10. Интоксикацияның лабораториялық зерттеуде анықталатын белгілері:

1) орта мөлшердегі молекулалардың көбеюі;

2) интоксикацияның лейкоцитарлық индексінің өсуі;

3) азот қалдықтары, креатининнің өсуі;

4) нейтрофилдердің токсикалық өзгеруі (тосическая зернистость);

5) лейкоцитоз.

11. Қабыну кезіндегі адам ағзасының жалпы өзгерістері:

1) дене қызуының көтерілуі;

2) қалтырау;

3) адинамия;

4) тахикардия;

5) қан қысымының көтерілуі.

12. Лейкоцитарлық формула солға жылжығанда:

1) сегментядролық нейтрофилдердің азаюы;

2) таяқшаядролық нейтрофилдердің көбеюі;

3) эозинофилдердің көбеюі;

4) лейкоцитоз;

5) базофилдердің азаюы.

13. Хирургиялық инфекцияға шалдыққан науқастарға инфузиялық (трансфузиялық) терапия қолдану көрсеткіштері:

1) интоксикация;

2) дене қызуының көтерілуі;

3) гипопротеинемия;

4) электролиттік бұзылыстар;

5) лейкоцитоз.

14. Хирургиялық инфекцияға шалдыққан науқастарға интракорпоралды детоксикация жүргізу шарттары:

1) бүйректің фильтрациялау функциясының сақталуы;

2) қан қысымының қалыпты болуы;

3) анемияның болмауы;

4) қан сарысуындағы белоктың қалыпты болуы;

5) су - электролиттік алмасу бұзылыстарының болмауы.

15. Хирургиялық инфекцияға шалдыққан науқастарға интракорпоралды детоксикация жүргізу тәсілдері:

1) инфузиялық терапия;

2) форсирленген диурез;

3) асқазанды жуу;

4) тазарту клизмасы;

5) плазмаферез.

16. Инфузиялық терапияның негізгі детоксикациялық әсерлері:

1) гемодилюция

2) токсиндерді сұйылтып, бүйрек арқылы сыртқа шығару;

3) қандағы токсиндерді ыдырату, жою;

4) бауырдың дезинтоксикациялық функциясын белсендіру.

17. Дезинтоксикациялық терапия мақсатында қолданатын инфузиялық сұйықтықтар:

1) 0,9% физиологиялық ерітінді;

2) Рингер- Локк ерітіндісі;

3) трисоль;

4) гемодез;

5) полиглюкин.

18. Белсенді (форсирленген) диурездің мақсаты:

1) гемдилюция;

2) жүрек жұмысын белсендіру;

3) диурезді белсендіру.

19. Форсирленген диурезде бақылауға алынатын негізгі көрсеткіштер:

1) су - элетролиттер алмасуын;

2) қышқыл- сілтілік тепе-теңдікті;

3) гемоглобинді;

4) лейкоциттерді;

5) ЭТЖ.

20. Экстракорпоралды детоксикация тәсілдері:

1) форсирленген диурез;

2) гемосорбция;

3) лимфосорбция;

4) плазмаферез;

5) шошқаның ксенокөкбауыры арқылы қанды сүзіп тазарту.

21. Плазмаферез кезінде адам ағзасы келесі заттардан тазарады:

1) улы метаболиттерден;

2) микробты денелерден;

3) микробтар токсиндерінен;

4) қанайналымындағы иммунды комплекстерден;

5) гемоглобиннен.

22. Плазмаферезге алынған қанның науқасқа қайта өзіне құйылатын компоненті:

1) плазма;

2) қанның формалық элементтері.

23. Плазмаферезге алынған қанның науқас қай компонентін жоғалтады:

1) плазманы;

2) қанның формалық элементтерін.

24. Плазмаферезге қарсы көрсеткіштер:

1) гемоглобин 80 г/л-ден төмен болса;

2) тұрақты артериалды гипотония;

3) гипопротеинемия;

4) сепсис;

5) гипертермия.

25. Гемосорбциядан кейін қан құрамындағы концентрациясы төмендейтін заттар:

1) орташа молекулалар;

2) улы заттар;

3) билирубин;

4) мочевина, креатинин;

5) лейкоциттер.

26. Гемосорбцияның кері әсері:

1) эритроциттерді зақымдау;

2) лейкоциттерді зақымдау;

3) сұйек миының (костный мозг) функциясын тежеу;

4) сорбенттердің иммуноглобулиндерді сорып азайтуы;

5) сорбенттердің электролиттерді сорып азайтуы.

27. Лимфосорбцияға лимфаны алатын тамыр:

1) кеуделік лимфа тамыры;

2) аяқ лимфа тамыры;

3) қол лимфа тамыры;

4) үлкейген лимфа бездерінен.

28. Лимфосорбциядан кейін қан құрамындағы концентрациясы төмендейтін заттар:

1) мочевина;

2) азот қалдығы;

3) гемоглобин;

4) қан айналымындағы иммунды комплекстер;

5) улы заттар.

29. Лимфосорбцияның кері әсері:

1) лимфопения;

2) гипопротеинемия;

3) ағзаның иммундық реакциясының төмендеуі;

4) эритроциттердің зақымдалуы;

5) лейкоциттердің зақымдалуы.

30. Детоксикацияның эфференті тәсілдеріне жатады:

1) некрэктомия;

2) плазмаферез;

3) гемосорбция;

4) энтеросорбция;

5) шошқаның ксенокөкбауыры арқылы қанды сүзу.

31. Іріңді бурситтің жиі кездесетін локализациясы:

1) тізе тобығының аймағында;

2) шынтақ жілігінің шынтақ өсіндісі аймағында;

3) ортан жіліктің проксималды бөлігінің үлкен бұдырында (большой вертел).

32. Іріңдеген атерома түсінігі:

1) терідегі май бездері кисталарының (жылауық) іріңдеуі;

2) тері жабындысының қатерсіз ісігінің іріңдеуі.

33. Бурсэктомия операциясына көрсеткіштер (синовиалды сумканы толық сылып алып тастау):

1) жиі рецидив беретін созылмалы іріңді бурсит;

2) созылмалы серозды синовиит.

34. Іріңді паротиттің кешенді емі:

1) іріңдікті тіліп ашу;

2) антибиотикотерапия;

3) сілекей өндірілуін (саливацияны) белсендіру;

4) тек консервативті терапия.

35. Инфильтрация кезеңіндегі гидрадениттің, беткейлі орналасқан серозды лимфадениттен айырмашылығы:

1) пальпацияда гидраденит инфильтраты терімен бірге жылжиды;

2) тері инфильтрат бетімен жылжиды;

3) айырмашылығы жоқ;

4) жүргенде ауырсыну пайда болу.

36. Эризипелоидқа тән белгі:

1) қабыну ошағының қышынуы;

2) көпіршіктердің пайда болуы;

3) эритема.

37. Инфекциялы немесе іріңді жараның жергілікті асқынулары:

1) лимфангит;

2) лимфаденит;

3) тілме;

4) целлюлит, флегмона, абсцесс;

5) гидраденит.

38. Бастапқы кезеңде жергілікті белгілері айқын болмай, диагноз қоюда қиындық тудыратын хирургиялық инфекцияларды атаңыз:

1) тілме;

2) жедел гематогенді остеомиелит;

3) терең орналасқан флегмоналар;

4) фурункул;

5) гидраденит.

39. Ahrenholz классификациясы бойынша инфекциялы процестің тіндерді қамту деңгейі:

1) үш деңгей: тері, теріасты майы, бұлшықеттер;

2) төрт деңгей: тері, теріасты майы, беткейлі фасция,

бұлшықеттер және терең орналасқан фасциялық құрылымдар;

3) бес деңгей: тері, теріасты майы, беткейлі фасция және терең

орналасқан фасциялық құрылымдар, сүйек пен буындар.

40. Инфекциялы жараларға біріншілік хирургиялық тазарту жүргізуге қарсы көрсеткіштер:

1) шок;

2) анемия;

3) қатты ауырсыну синдромы.

Абсцесс

1. Ағзаның қуыстарында немесе қуысты мүше ішінде түзілген іріңдіктің аталуы:

1) флегмона;

2) эмпиема.

2. Эмпиема жиі дамитын мүшелер:

1) көкірекаралықта;

2) плеврада;

3) соқырішектің құрт тәрізді өсіндісінде;

4) өт қалтасында;

5) іш қуысында.

3. Абсцестің анықтамасы:

1) ағза қуыстарына ірің жиналуы;

2) дәнекер немесе грануляциялық тіндерден тұратын, капсуламен шектелген іріңдік;

3) майлы клетчаткалардың шектелмеген іріңді қабынуы.

4. Абсцестегі іріңнің құрамы:

1) лейкоциттер;

2) лимфоциттер;

3) бактериялар;

4) ыдырыған өліеттердің туындылары;

5) фибробласттар.

5. Абсцесті антибиотиктермен емдеу нәтижесіздігінің себебі:

1) абсцесс қуысында оттегінің жетіспеушілігі;

2) абсцесс қуысында қысымның жоғары болуы;

3) антибиотиктердің пиогенді капсуладан іріңдікке ене алмауы.

6. Беткейлі абсцестердің маңызды диагностикалық белгілерін атаңыз:

1) флюктуация;

2) қабыну ошағының жұмсаруы;

3) ісінуі;

4) қызаруы.

7. Абсцестерді диагностикалауда қолданатын қосымша тәсілдер:

1) диагностикалық пункция;

2) ультрадыбыстық зерттеу;

3) рентгендік зерттеу;

4) комппьютерлік томография;

5) радиоизотопты зерттеулер.

8. Абсцестің асқынулары:

1) сепсис;

2) аррозиялық қанау;

3) абсцестің жарылуы;

4) лимфангит;

5) қатерлі ісікке айналуы.

9. Абсцестерде жасалатын оталар түрлері:

1) іріңді қуысты кеңінен тіліп ашып, дренаждау;

2) абсцесэктомия;

3) абсцеспен бірге мүшенің жартысын алып тастау немесе мүшені толық алу;

4) Абсцесс бетіндегі теріні тілу.

Флегмона

1. Май қабаттарының шектелмеген, үдемелі қабынуларының аталуы:

1) абсцесс;

2) флегмона;

3) эмпиема.

2. Флегмона дамиды:

1) көкірекаралықта;

2) ішастарының сыртында;

3) теріасты майында;

4) іш қуысында;

5) кеуде қуысында.

3. Хирургиялық инфекцияны тудыратын микроорганизмдер:

1) аэробтар;

2) анаэробтар;

3) шіріткіш микрофлора;

4) сапрофиттер.

4. Флегмона кезінде іріңнің таралуы:

1) майлы клетчаткалар бойымен;

2) тамырлар бойымен;

3) фасцияларды қуалай;

4) бұлшықеттер ішімен.

5. Субпекторалды флегмонаның орналасуы:

1) кеуденің үлкен және кіші бұлшықеттер аралығында;

2) кеуденің үлкен бұлшықетінің астында;

3) кеуденің кіші бұлшықетінің астында;

4) париеталды плевра астында.

6. Қуысты органдарда флегмонаның даму орны;

1) Бұлшықет қабатында;

2) субсерозды қабатта;

3) шырышты қабаттың асында.

7. Карпалды канал арқылы U - тәрізді флегмонаның таралуы:

1) алақанның сыртына;

2) Пирогов кеңістігіне;

3) алақанның орталық кеңістігіне.

8. Экссудатына байланысты флегмоналардың түрі:

1) серозды;

2) іріңді

3) геморрагиялық;

4) шірікті;

5) инфильтративті.

9. Фурнье флегмонасы – ол:

1) шынтақтан төменгі қол флегмонасы;

2) ұманың некрозды фасцииті;

3) іріңді-шірікті парапроктит.

10. Бас және бет флегмоналарына тән асқынуларды көрсетіңіз:

1) бет веналарының тромбофлебиті;

2) ми тамырларының тромбозы;

3) менингоэнцефалит;

4) сепсис;

5) жақасты бездерінің лимфадениті.

Жұмсақ тіндердің хирургиялық инфекциялары.

1. Гидрадениттің дамуына ықпал ететін факторлар:

1) тершеңдік;

2) дерматит;

3) терінің кірлеуі;

4) семіздік;

5) қолтықастын қыру кезіндегі микрожаралар.

2. Фурункулдың локализациялары;

1) желкеде;

2) алақанда;

3) табанда;

4) арқада;

5) алақан сыртында.

3. Тілме ауруының клиникалық түрлері:

1) субэпидермалды;

2) эритематозды;

3) буллезды;

4) флегмонозды;

5) некрозды.

4. Беттен басқа жерде орналасқан карбункулды тіліп ашу сызықтары:

1) сызық тәріздес;

2) жарты ай тәріздес;

3) крест тәріздес;

4) тігінен.

5. Айналасындағы тіндерге жайылған іріңді лимфадениттің дұрыс атауы:

1) перилимфангит;

2) перилимфаденит;

3) аденофлегмона.

6. Параректалды майлы клетчаткаларының іріңді қабынуы:

1) паранефрит;

2) паротит;

3) парапроктит;

4) проктит;

5) криптит.

7. Лимфадениттің клиникалық түрлері:

1) серозды;

2) геморрагиялық;

3) аденофлегмона;

4) іріңді;

5) шірікті.

8. Бастапқы кезеңінде сыртқы клиникалық көріністері байқалмайтын парапроктит түрі:

1) теріасты парапроктит;

2) шырышты қабатасты;

3) ишиоректалды;

4) пельвиоректалды.

9. Қауіпті асқынуларға әкелетін фурункул локализациясы:

1) қол ұшында;

2) мұрын-ерін үшбұрышында;

3) арқада;

4) санда.

10. Тілменің эритематозды түрінде тағайындалатын ем:

1) ультракүлгін сәулесін;

2) дезинтоксикациялық терапия;

3) антибиотиктер;

4) фурацилин, риванолмен таңу салу;

5) левомиколь майымен таңу салу.

11. Гидрадениттің фурункулдан айырмашылығы:

1) фолликулярлы пустуланың болмауы;

2) тіндердің инфильтрациясы;

3) некрозданған шаш түбірінің болмауы;

4) регионарлы лимфа бездерінің үлкеюі.

12. Тілменің қоздырғышы:

1) стафилококк;

2) пневмококк;

3) стрептококк;

4) ішек таяқшасы;

5) протей.

13. Шат аралығының терісі қызарған, ісінген. Тік ішекті саусақпен зерттегенде, ішекті ішіне қарай ығыстырған, сопақша келген, анустан біраз жоғары орналасқан қабыну инфильтраты анықталады. Парапроктиттің локализациясын анықтаңыз:

1) тік ішектің шырышты қабатының астында;

2) шат аралығының тері астында;

3) шонданай-тік ішек аралығында;

4) жамбас-тік ішек аралығында;

5) тік ішектің артында.

14. Лимфатамырлары қабынуының айналасындағы тіндерге таралуы:

1) лимфаденит;

2) перилимфангит;

3) тор тәріздес лифангит;

4) трункулярлы (бағаналы) лимфангит;

5) аденофлегмона.

15. Инфильтрация кезеңінде гидрадениттің емі:

1) рентгендік терапия;

2) қыздыру компрестерін қолдану;

3) ультражоғары жиіліктегі (УВЧ) электр тогын қолдану;

4) антибиотиктер;

5) ультракүлгін сәулесімен (УФО) емдеу.

16. Адам ағзасына эризипелоид қоздырғышының ену жолы:

1) ауа-тамшы жолымен;

2) лимфогенді;

3) гематогенді;

4) жанасу кезінде.

17. Тілме ауруының жұқпалы түрін көрсетіңіз:

1) серозды;

2) буллезды;

3) флегмонозды.

18. Лимфа тамырларының қабынуы:

1) лимфаденит;

2) тромбофлебит;

3) тілме

4) лимфангит.

19. Карбункулдың жиі кездесетін локализациясы:

1) мойынның артқы бетінде;

2) желкеде;

3) арқада;

4) жоғарғы және төменгі еріндерде;

5) алақан сыртында.

20. Араның ұясына ұқсас, бір-біріне жақын жатқан іріңді-некрозды пустулалар, көкшіл-қызыл және ауқымды, тығыз қабыну ошағының ортасында орналасқан. Бұл көрініс тән:

1) фурункулға;

2) карбункулға;

3) гидраденитке;

4) тілмеге;

5) аденофлегмонаға.

21. Эпидермис астында серозды-іріңді немесе геморрагиялық экссудат түзілген. Тілме ауруының келесі түрі:

1) эритематозды;

2) буллезды;

3) флегмонозды;

4) некроздық.

22. Гидрадениттің локализациясы:

1) тізеасты шұңқырында;

2) сүт безінде;

3) қолтық астында;

4) перианалды аймақта;

5) шап аймағында.

23. Фурункул - жедел іріңді-некрозды қабыну:

1) шаш қалташасының;

2) лимфа безінің;

3) шаш фолликуласы және айналасындағы терасты майының (май бездері айналасындағы тіндердің);

4) бірнеше шаш қалташалары және май бездерінің;

5) тер бездерінің.

24. Жедел парапроктитті операциялық емдеуінде жүргізілетін шаралар:

1) іріңдікті тіліп ашу;

2) іріңді қуысты антисептиктер ерітіндісімен жуу;

3) іріңді қуысты, тік ішекпен байланыстыратын жыланкөздің ішкі тесігін жою;

4) іріңді қуысты дренаждау;

5) іріңді қуысты сылып алып, жараны тігу.

25. Гидрадениттің анықтамасы:

1) тер бездерінің іріңді қабынуы;

2) майлы клетчаткалардың іріңді қабыну;

3) май бездерінің, шаш қалташаларының қабынуы;

26. Операциялық жолмен емделетін гидраденит түрі:

1) гидрадениттің инфильтрациялық кезеңінде;

2) абсцестену кезінде;

3) қайталамалы түрінде.

27. Гидрадениттің консервативті емінде, іріңдіктің айналасындағы теріні залалсыдандыру үшін қолданады:

1) бор спиртінің 2% ерітіндісі;

2) камфора спиртінің 10% ерітіндісі;

3) этил спирті;

4) 0,02% хлоргексидин ерітіндісі;

5) 1% хлоргексидин ерітіндісі.

28. Гидраденитте дифференциалды диагностиканы келесі аурулармен жүргізеді:

1) фурункулмен;

2) лимфаденитпен;

3) лимфа бездерінің туберкулезімен;

4) лифогранулематозбен;

5) эризипелоидпен.

29. Карбункулды ажырата білу керек:

1) сібір ойық жарасындағы карбункулдан;

2) гидрадениттен;

3) абсцестен;

4) флегмонадан;

5) фурункулдан.

30. Карбункул емделеді:

1) стационарда;

2) емханада.

31. Фурункулдың локализациясы:

1) мойынның артқы бетінде;

2) білектен төмен;

3) алақан сыртында;

4) белде;

5) алақанда.

32. Фурункулдың асқынулары:

1) абсцестің дамуы;

2) тромбофлебит;

3) парапроктит;

4) гидраденит;

5) сепсис.

33. Фурункулдың консервативті емі:

1) қыздыру компрестері;

2) ылғалды таңу салу;

3) қабыну ошағына массаж жасау;

4) құрғақ жылытуды қолдану;

5) ультражоғары жиілікті (УВЧ) электр тогын қолдану.

34. Фурункул локализацияларында sinus cavernosus тромбозы дамуы мүмкін:

1) төменгі ерінде;

2) иекте;

3) мұрын - ерін үшбұрышында;

4) көз маңында.

35. Жедел парапроктитті тіліп ашуда қолданатын жансыздандыру тәсілдері:

1) көктамырішілік наркоз;

2) жергілікті анестезия;

3) жұлын – бел анестезиясы.

36. Тілме ауруы клиникалық ағымының кезеңдері:

1) эритематозды;

2) буллезды;

3) бастапқы кезең;

4) қозу кезеңі;

5) реконвалесценция.

37. Қозу кезеңіндегі тілменің асқынулары:

1) флегмона (целлюлит);

2) терінің некрозы;

3) тромбофлебит;

4) лимфангит, лимфаденит;

5) гидраденит.

38. Тілменің эритематозды-геморрагиялық және эритематозды түрлерінде жергілікті қолданылатын ем:

1) теріге левомиколь майын жұқалап жағу;

2) ылғалды таңуды қолдану;

3) компрестер;

4) ванналар.

39. Тілменің жалпы емі:

1) антибактериалды терапия;

2) дезинтоксикациялық терапия;

3) десенсибилизациялық терапия;

4) лимфовенотоникалық терапия (детралекс, эскузан);

5) рентгенотерапия.

40. Тілме рецидивінің алдын алу:

1) біріншілік қабыну ошағын тыңғылықты емдеу;

2) ұзақ мерзімді әсер ететін антибиотиктерді (бициллин-3, бициллин-5) ремиссия кезінде тағайындау;

3) микозға қарсы терапия (ламизил);

4) аяқты эластикалық бинттермен орау.

41. Тілме рецидивінің алдын алу:

1) цефалоспориндер, линкомицин, клиндамицинді лимфотропты (лимфа тамырлары арқылы) енгізу;

2) қанды ультракүлгін сәулесі, лазермен сәулелендіру;

3) иммунотерапия (иммуноглобулиндермен, пентаглобин);

4) лимфа айналымын реттеу;

5) компрестер қолдану.

42. Тілменің жиі дамитын жері:

1) балтырда;

2) бетте;

3) шатаралығында.

Мастит

1. Ретромаммарлы маститте жасалатын операциялық тілік:

1) омыраудың астынан жарты ай тәріздес (Барденгейер тілігі);

2) радиалды;

3) параареолярлы.

2. Гангренозды маститтің дамуына негізгі себеп:

1) іріңдіктің ретромаммарлы кеңістікке таралуы;

2) лактостаз;

3) сүт безі тамырларының тромбозы.

3. Лактостаздың белгілері:

1) сүтте микрофлораның болмауы;

2) дене қызуының қалыпты болуы;

3) сүттің омырауда жиналып қалуы;

4) сүт безінде инфильтрацияның айқын анықталмауы;

5) лейкоцитоз.

4. Хирургиялық операцияны қажет ететін маститтің кезеңдері:

1) серозды;

2) инфильтративті;

3) абсцесті;

4) флегмонозды;

5) гангренозды.

5. Субареолярлы абсцесте жасалатын хирургиялық тілік:

1) радиалды;

2) параареолярлы;

3) омырау астынан доғалдап тілу.

6. Сүт безінде іріңдіктердің локализациясы:

1) ретромаммарлы;

2) теріастылы;

3) интрамаммарлы;

4) тері ішілік.

7. Интрамаммарлы абсцесте жасалатын тілік:

1) радиалды;

2) параареолярлы;

3) омыраудың астынан доғалдап тілу.

8. Сүт безінде, ортасы жұмсарған (флюктуация) айқын инфильтрат. Маститтің кезеңін атаңыз:

1) серозды;

2) инфильтративті;

3) іріңді;

4) гангренозды.

9. Сүт безі үлкейген, инфильтраттың шекарасы айқындала қоймаған, маститтің кезеңін көрсетіңіз:

1) серозды;

2) инфильтративті;

3) абсцесті;

4) флегмонозды;

5) гангренозды.

10. Маститтің асқынулары:

1) сепсис;

2) лимфаденит;

3) лимфангит;

4) гидраденит;

5) плеврит.

11. Босанарға дейінгі кезеңде маститтің алдын алу шаралары:

1) созылмалы инфекция ошақтарын санациялау;

2) сүт безіне массаж жасау;

3) омырауды күту ережелеріне үйрету;

4) аналарға нәрестелерді емізу шарттарына үйрету;

5) омырауды дұрыс сауып үйрету.

12. Маститке әкелетін инфекция көздері:

1) госпиталды инфекция;

2) іріңді инфекциясы бар айналасындағы аурулар;

3) ананың омырау ұшы, терісіндегі патогенді микрофлора;

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: