Основные компоненты

Представим основные компоненты информационной технологии обработки данных (рис. 2.3) и приведем их характеристики.

Сбор данных. По мере того как фирма производит продукцию или услуги, каждое ее действие сопровождается соответствующими записями данных. Обычно действия фирмы, затрагивающие внешнее окружение, выделяются особо как операции, производимые фирмой.

Рис. 2.3. Основные компоненты информационной технологии обработки данных

Обработка данных. Для создания из поступающих данных информации, отражающей деятельность фирмы, используются следующие типовые операции:

· классификация или группировка. Первичные данные обычно имеют вид кодов, состоящих из одного или нескольких символов. Эти коды, выражающие определенные признаки объектов, используются для идентификации и группировки записей.

· сортировка, с помощью которой упорядочивается последовательность записей;

· вычисления, включающие арифметические и логические операции. Эти операции, выполняемые над данными, дают возможность получать новые данные;

· укрупнение или агрегирование, служащее для уменьшения количества данных и реализуемое в форме расчетов итоговых или средних значений.

Хранение данных. Многие данные на уровне операционной деятельности необходимо сохранять для последующего использования либо здесь же, либо на другом уровне. Для их хранения создаются базы данных.

Создание отчетов (документов). В информационной технологии обработки данных необходимо создавать документы для руководства и работников фирмы, а также для внешних партнеров. При этом документы или в связи с проведенной фирмой операцией так и периодически в конце каждого месяца, квартала или года.

1. Метод итерации в компьюторной реализации решения задач динамики.

Итерация (лат. іteratіo – қайталау) – қандай да бір математикалық амалды қайталап қолдану. Мысалы, егер y=f(x)²f1(x) х-қа тәуелді қандай да бір функция болса, онда f2(x)=f[f1(x)], f3(x)=f[f2(x)],..., fn(x)=f[fn-1(x)] функциялар тізбегі f(x) функциясының сәйкес түрде екінші, үшінші,..., n-итерациясы деп аталады. Сондай-ақ f(x)=x² деп ұйғара отырып, f2(x)=(x²)²=, f3(x)= ==,..., fn(x)== = тізбегін алуға болады. n индексі итерация көрсеткіші, ал f(x) функциясынан f2(x), f3(x),... функцияларына көшу итераттау деп аталады. Итерация әдісі әр түрлі теңдеулер мен теңдеулер жүйесін шешуде қолданылады. Ол интегралдық теңдеулер теориясында да маңызды рөл атқарады

Итерациялық әдістерді біртіндеп жуықтау әдістері деп қарастыруға болады. Итерациялық әдістерді қолданғанда әдетте алғашқы жуықтауды анықтау керек болады. Одан кейін итерациядеп аталатын есептеулер циклы орындалады. Итерация нәтижесінде жаңа жуықтау алынады. Осындай итерациялар белгілі бір дәлдік-пен табылған шешуді тапқанға дейін жалғастырылады.

Итерациялық әдістерді пайдаланып сызықтың жүйелерді шешу тура әдістерге қарағанда күрделірек. Өйткені, есептеулер көлемін алдын-ала білу мүмкін емес.

Дегенмен итерациялық әдістер дәл әдістерге қарағанда тиімдірек, себебі итерациялық әдістерді қолдану бүкіл матрицаны жадта сақтауды талап етпейді, оның есептеулерге қажет бөліктерін ғана сақтауды керек етеді. Кейде матрицаның элемменттерін сақтамай-ақ оларды есептеу үрдісінде есептеп шығара береді. Итерациялық әдістерді пайдаланған кезде түпкі нәтижелерге қателіктер жинақ-талмайды, өйткені әрбір итерациядағы есептеу дәлдігі алдыңғы орындалған итерацияға тәуелді болады және алдыңғы ретте жүргізілген есептеулерге тәуелсіз болады. Итерациялық әдістердің осы айтылған ерекшеліктері оларды теңдеулер саны көп болатын және нашар жағдайластырылған жүйелерді шешуге тиімді түрде пайдалануға мүмкіндік береді. Бұл жерде кейде итерацияның өте жай жинақталатын жағдайларын да ескеру қажет, ондай жағдайда оның тиімді жолдары іздестіріледі.

2. Моделирование контактной задачи в системе APM.WinMachine

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: