Прычына стварэння вершаў

Сорак хадзісаў

Алішэр Наваі. “Чыхіл хадзіс”

Першая старонка рукапісу “Арбаін”, выкананая пісцом Мухамадм ібн Даутам ў сярэдзіне ХVI ст. Захоўваецца ў г. Урумчы, Кітайская Народная Рэспубліка.

Прычына стварэння вершаў

Хвала Таму, Хто мудрасці даў многа

Прароку, каб нас вывеў на дарогу,

каб весткі перадаў Прарок ад Бога,

Зазначыўшы: "Загады – не нічога!"

Знайдзіце ў іх спакой і выбаўленне,

Хай Бог асвеціць вас святлом вучэння.

Агню пазбегніце таго, што не згасае

І асалоду атрымайце ў цені Раю.

Хай не змяншаецца Прарока перамога,

Ды памнажаецца да Бога слава многа.

***

Джамі[1] – набожных правадыр, нібыта ў ззянні,

Падобны кубку, што чароўна-беззаганны,

Настаўнік мой і выхавацель мяккім светам

Мяне схіляе да сябе, і добра гэта.

Свет поўніцца багаццем, дараваным ім,

І вершы, і паэмы перадаў пяром сваім.

Ад хіджры восем сотняў год, дзясяткаў восем –

Сказаў народ: “Джамі вярнуўся, просім!”

Не, гэта больш за дар, то – “Арбаін” цудоўны,

Ён моваю фарсі святога сэнсу поўны.

Бяскрайнім цветам сорак кветак расцвітаюць,

І сэрцы людзям асалодай напаўняюць.

Ды асалоду “Арбаін” адчулі персы,

А нашы людзі не спасціглі тыя вершы.

Тады я вырашыў: для племені майго

Перакладу я твор да слоўца аднаго.

Задуму скласці верш на роднай мове

Дабраславіў мой сябар, і злавіў на слове.

Дзень прамінаў за працай, час мінаў…

Ўсе сорак напісаў хадзісаў, зрыфмаваў.

І мэта добрая дайшла да завяршэння,

Вось – вершы, а на іх – дабраславенне.

Мой валадар, ты сёння вежа Шарыята,

Пашанай славіш запаветы Мухамада.

Спадзеў усклаў, што гэтыя старонкі

Пакінуць у грудзях ідэяў гронкі.

І з асалодай прозу прачытаўшы,

Спазнаеш зноў яе, паэзію спазнаўшы.

Радок, дзе мудрасць тоіцца да часу,

Ты зразумей. І станеш мудрым зразу.

I

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: