Другая палова 17 и усе 18 ст-гэта перяд заняпаду беларускай мовы.

У канцы 18ст. пасля падзелу Рэчы Паспалитай (у 1772, 1793, 1795гг.) беларус апынулася у складзе Расийская имперыи. Паланизацыя была зменена русификацыяй. На працягу 19ст не иснавала ни воднай беларускамовнай навучальнай установы, пасля паустання 1863г. было заборонена друкаваць книги на беларускай мове. Миж тым у 19ст. выходзяць творы пачынальникау адраджэння беларускай мовы: Рыпинскага, Дунина-Марцинкевича, пазней-Ф.Багушэвича, Цетки. Аднак беларуская мова усе роуна заставалася неунармаванаю, захоувала рысы мясцовых дыялектау.

У пачатку 20 ст.

Рэвалюцыя 1905-1907гг. зняла забарону с друквання беларускага слова.

Выйшли першыя книги па беларускй граматыке, з 1918 па 1933гг.-выйшла 6 выданяу «Граматыки».

20-я г. 20-га с. –час Адраджэння беларускай мовы, прафесия мовазнауцы была самай запатрабаванай, беларуская литаратурная мова станавилася мовай усей сиситемы адукацыи.

У 1933г. мела месца рэформа беларускагаг письменства, якая трапила пад моцны палитычна-идэалалничны уплыу. Краинай быу узяты курс на зближенне нацый СССР, культур и моу, пачынаецца нивелираванне беларускай мовы, зникаюць многия словы, змяняюцца русскими. Беларусизацыя пачынае на дзяржауным узронни разглядаецца як памылка.

У 1980-1990гг. пасля абвяшчэння Беларуси незалежнай дзяржавай пачынаецца адраджэнне бел. Мовы; 26.02.1990г. бел мова стал адзинай дзяржаунай, аднак пасля майскага рэферэндума 1995г. статус дзяржаунай разм з беларускай набывае и русская. Сення бел. Мова практычна не выкарыстоваецца и фактычна не зъяуляецца сродкам зносие народа.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: