Нәүрүзбикә:Ә хәзер такмак әйтешәбез.

Укучылар: Иртән торып, тышка чыксам,

Сыер чабата кигән.

Очып бара, очып кайта

Безнең кәҗә көтүдән.

Ата-аналар: Су алганда төшеп калды,

Сандугчның тәпие.

Үзләреннән артта калган

Каргаларның әтие.

Укучылар: Ике карга суга бара,

Сыңар чиләген асып.

Безнең мәче карап кала,

Баскыч төбенә басып.

Ата-аналар: Исәнмесез, саумысыз,

Нигә кәҗә саумыйсыз?

Әтәчегез күкәй салган,

Нигә чыгып алмыйсыз?

Әби: (биеп, такмак әйтеп чыга)

Ай, дубыр-дубая,

Вай, дубыр-дубая.

Сикереп-сикереп биегәндә,

Кәкре аяк турая.

Уф-ф! Хәлдән тайдым. Без яшь чакта типтерә идек инде. Эх, яшь чаклар, кайда икән? Без яшь чакта табышмак әйтешергә ярата торган идек. Сез, әти-әниләр, табышмаклар беләсезме? Менә тыңлап карагыз әле.

· Лампа түгел – яктырта, мич түгел – җылыта. (Кояш)

· Яз килсә – киенә, көз килсә – чишенә. (Агач)

· Өй артында дөп-дөп кое казый. (Тамчы)

Әби: Безяшь чакта “Тамчы там” уенын уйный идек.

(Уенны өйрәнү. Уртада 4 кеше, түгәрәктә 5 кеше.)

Уртадагы кешеләр: Там-там, тамчы там,

Тамуыңны яратам.

Синең тамуыңа карап,

Күңелемне юатам.

(Парлап әйләнәләр, парсыз калган кешегә җәза бирү).

Әби: “Чума үрдәк” уенын уйныйбыз.