ТОР 5 статей: Методические подходы к анализу финансового состояния предприятия Проблема периодизации русской литературы ХХ века. Краткая характеристика второй половины ХХ века Характеристика шлифовальных кругов и ее маркировка Служебные части речи. Предлог. Союз. Частицы КАТЕГОРИИ:
|
Прынцыпы дзяржаўнага будаўніцтва ВКЛ.Ядро ВКЛ склалася ў сярэдзіне 13 ст. і уяўляла палітычнае аб’яднанне трох земель: Літоўскай (64 тыс. км.2, Новагародскай (23 тыс. км.2: Новагорадок, Гародня, Ваўкавыск і Слонім) і Жамойцкай (27 тыс. км2). Да сярэдзіны 14 ст. да іх далучылісяПолацкае, Менскае, Пінскае княствы (136 тыс. км.2), частка Валыні і Берасцейшчыны (56 тыс. км2). Напершым этапе ваходжання заходнерускіх зямель у ВКЛ яны захоўвалі шырокую самастойнасць, усе нашчадкі Рурыка (князі Лукомскія, Друцкія, Вяземскія. Адоеўскія, Варатынскія) засталіся насваіх мястах. Удзельны князь прыносіў “пакору” вялікаму князю, плаціў яму даніну і дапамагаў дружынай у час вайны. Ва ўсім астатнім парадкі былі ранейшымі. Такім чынам у 13 – 14 стст. ВКЛ было кангламератам зямель, дзе агульнай была толькі улада вялікага князя. Але паступова сітуацыя змянялася. Імкнучыся цэнтралізаваць дзяржаву, прывязаць шчыльней да цэнтра славянскія землі і пашырыць у іх сацыяльную базу сваёй улады, вялікія князі літоўскія ажыццяўлялі палітыку зямельных падараванняў літоўскім феадалам на далучаных да княства землях. Яшчэ учас Гедэміна есе ВКЛ было падзелена на восем удзелаў (сем з іх належылі яго сынам Манівуду, Нарымунту, Карыяту, Любарту, Альгерду, Кейстуту і Еўнуту). Унукі і праўнукі Гедыміна таксама валодалі заходнерускімі землямі на правах удзельнага княжзння. Зямельныя уладанні атрымалі таксама прадстаўнікі цэнтральнай улады на мястах (намеснікі, старосты – пераважна літоўцы). З цягам часу яны таксама ператварыліся у буйных землеўласнікаў (Радзівілы, Гаштольды, Сангушкі). Пашырылі свае уладанні і беларускія феадалы, адданыя вялікаму князю (Астрожскія, Хадкевічы, Сапегі, Тышкевічы).. Але палітыка зямельных падараванняў мела мела і адваротны бок, бо вяла да змяншэння ўласных зямельных уладанняў вялікага князя (гаспадарскага дамена), скарачала матэрыяльную базу яго палітычнай улады ўнутры краіны. У той жа час узрасталі эканамічная роля і палітычны ўплыў буйных феадалаў, што замацоўвала федэратыўныя тэндэнцыі ў пабудове дзяржавы. Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском:
|