Леуметтік қорғаныс жүйесі

Дамыған елдерде әлеуметтік қорғаныстың аралас жүйесі қолданылады, ол төмендегі құраушыларды қамтитын салиқалы және персонификацияланған жүйелерді үйлестіруге мүмкіндік береді:

1. мемлекеттік жәрдемақылар - әлеуметтік қорғанысқа тиісті қолайсыз жағдайлар туындағанда барлық азаматтарға төленетін әлеуметтік трансферттер;

2. жұмыскерлер мен жұмыс берушілердің жарналары есебінен қаржыландырылатын міндетті әлеуметтік сақтандыру;

3. ерікті әлеуметтік сақтандыру;

4. жинақтық зейнетақылық қамтамасыз ету – азаматтарды дербес зейнетақылық қамтамасыз етуге арналған жүйе;

5. әлеуметтік көмек – бюджет қаражаттары есебінен халықтың белгілі категорияларына қосымша қорғаныс ұсыну үшін арналған жүйе.

Әлеуметтік қорғаныс жүйесі қандай да бір қоғамның барлық мүшелері үшін минималды өмірлік стандарттармен қамтамасыз етуді болжайды. Осындай тәсілдеменің теориялық негіздемесі алғаш рет Джон Роулзбен анықталған болатын. Роулз критериясына сәйкес қоғамның әл-ауқаты жалпы алғанда оның ең кедей топтарының әл-ауқатының деңгейімен анықталады. Алайда тепе-теңдікке бағытталған саясат тым қымбат қоғамдық игілік ретінде қарастырылуы мүмкін.

Теория мен тәжірибеде әлеуметтік қорғаныс көбінесе тар мағынада аса қиын жағдайдағы маргиналды халық топтарына көмек көрсетуге ұмтылатын мемлекеттік әлеуметтік саясаты ретінде қарастырылады.

Кең мағынада халықтың маргиналды топтарын әлеуметтік қорғау механизмі бір тұтасты қамтымайды, яғни әлеуметтік қорғаныстың барлық жүйесін қамтымайды.

Халықты әлеуметтік қорғау жүйесінде келесі деңгейлер қарастырылады:

- мемлекет пен муниципалды басқару органдары тарапынан әлеуметтік қорғаныс жүйесі;

- жұмыс берушілер, фирма әкімшілігі мен кәсіпорындар тарапынан әлеуметтік қорғаныс жүйесі;

- кәсіподақтар, үкіметтік емес ұйымдар мен еңбек ұжымдары тарапынан әлеуметтік қорғаныс жүйесі;

- жанұялық қорғаныс пен өзіндік қорғаныс жүйесі.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: