Ашықтықпен өткен күндер ғана – өмір

Ал қалғаны –жай күндер», – деп нақтылай түседі. Рас, ақын айтқандай, «махаббаттың» нақты формуласы жоқ, бірақ оның іздері арғы – бергі өмірде, адамдар зердесінде құс жолындай сайрап жатыр... Бұдан талай ғасыр бұрын «ай мен күндей» жас

аруға құлай ғашық болған бұла жігіт:

«Ерлер мінер сұр қасқа,

Шаба алмаса, ұр басқа.

Батырлық, байлық кімде жоқ,

Ашықтық жолы бір басқа»,– деп, аптабы аспандағы құс қанатын қарыған қырық күншілік шөлін, ұры – қары, қарақшылар торыған қатерлі жолын қаперіне алмастан, жер түбіндегі қыз еліне жапа-жалғыз аттанып кете барады. Махаббаттың жанында атақ–даңқ пен батырлық, байлықтың өзін кәдеге алғысыз санаған қазақтың сүйіспеншілік этикасы неткен асқақ әрі сәулетті десеңізші! Ғашық бекзадаға солай дегізіп, қауіп–қатерге де қаратпай, айдап әкетіп бара жатқан құдіреттің аты – махаббат емес пе!?

Бұдан да ертеде алыстан келе жатқан керуеннің басшысы араб елі патшасының құзырына тағзым етуге кіргенде: жолда ғашықтық дертінен құса болып, сахарада жалғыз жүрген ақын жігітті көргендерін әңгімелеп береді. Патша есіл жасты есінен тандырған қыз әлемде жоқ сұлу шығар деп ойлап, көруге құмартыпты.Сарайына алдыртып, қараса: әлгісі қоңыртөбел ғана көркі бар тәмпіштеу бойжеткен екен. Осыған өле ғашық болып жүрген шайырдың да есі жоқ екен–ау деп, патша жігітті де шақыртып: – Жер бетінде теңдесі жоқ деген сұлуың осы ма! – дейді кейіспен. Сонда шайыр жігіт:

Тақсыр, сіз ол қызға менің көзіммен қараңыз! – депті қызбаланып.

Бір жұрттың бетке ұстар шайырына қоңыртөбел ғана көркі бар қызды ғажайып ару ғып көрсетіп, естен тандыра іңкәр еткен керемет те – сол махаббат.

Барлық адам баласына тән әрі мыңдаған жылдар бойы өзінің мәні мен сәнін сақтап келе жатқан адам жанының осынау тамаша қасиеті жайында көне Шығыстың тағылым кітаптарының бірі – «Шабдал бұтақтарында»: «Адам қалауының үш қайнары бар, олар: жан, сана және тән»,

«Жан қалауынан – достық,

Сана қалауынан – сыйлау,

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: