Пісіру тәсілдерінің физикалық мәні және жіктелуі

Пісіру деп, металдардың ажырамайтын қосылыстарын пісірілетінбұйымдарды созылымдық немесе сұйық күйге дейін қыздырумен алу процесін айтады. Пісірудің мәні металдың кішкентай бөлшектерін пісіру орындарында қашықтарын молекулалардың аралық қашықтығына таяу жақындатудан тұрады.

Қазіргі пісіру процестері екі негізгі белгімен жіктеледі. Пісіру кезіндегі металдың күйі бойынша және пісірілетін бөлімдерді қыздыру үшін пайдаланылатын энергия түріне қарай. Бірінші белгісі бойынша балқытумен пісіру және қысыммен пісіру деп ажыратады. Балқытумен пісіруде қосылатын бөлшектердің жиектерін балқытылған күйіне дейін қыздырады. Қыздыру көзінен алған соң металл суынады және пісіру жігін түзей қатаяды. Қысыммен пісіруде пісіру қосылысы пісірілетін беттерді созылымдық күйге дейін қыздырумен және сығу механикалық күштерін қосымша қолданумен пайда болады.

Металды қыздыру үшін пайдаланылатын энергия түрі бойынша барлық пісіру тәсілдерін негізгі топтарға бөлуге болады: электрлік, химиялық, механикалық және сәулемен. Металды қыздыру үшін электр тогы пайдаланылатын электрлік тәсілдер тобы ең маңызды болып саналады. Электрлі пісірудің мынадай негізгі түрлерін айырады: доғалы, электрошлакты, плазмамен. Пісірудің химиялық тәсілдері тобына газдық және термиттік жатады.

Бұндай пісіру тәсілдерінде металды қыздыру газ түріндегі немесе қатты 38күйіндегі әр түрлі заттардың тотығуының экзотермиялық реакциялары жылуы есебінен жүзеге асады.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: