Ouml;zbekistan ve Türkmenistan'la İlişkileri

Özbekistan Orta Asya'da başat devlet olma çabasında olduğundan, İran'ın Rusya'yla birlikte bölgeyi kendine bağımlı kılma politikalarından rahatsız olmaktadır. Taşkent'in bakışıyla, bölgede Özbeklerle (Türklerle) Tacikler (Farslar) arasında bir mücadele vardır. Bu mücadelede Özbek hükümeti, doğal olarak, Tacik karşıtı bir politika izlemektedir. Bu eğilime Tacikistan'da Özbek İslamcıların üslenme imkânı bulmasının, Taşkent'te yarattığı hoşnutsuzluğun da katkısı olmuştur. Tacik aleyhtarı politikanın Afganistan'a uzantısı, Taliban ülkede denetimi eline geçirene kadar, Tacik Şah Mesud'a karşı Özbek Raşit Dostum'u desteklemek olmuştur. Taliban ve ardındaki Pakistan, Orta Asya İslamî muhalefetine destek sağlayan esas güç haline geldiğinde, Taliban karşıtlığı temelinde İran ile (tüm Orta Asya devletleri gibi) Özbekistan da aynı safta yer almış, bu durum iki ülke ilişkilerinde belirli bir düzelme sağlamıştır.

Diğer yandan, Özbek İslamî muhalefetinin de İran tarafından desteklendiğine ilişkin kuşkular, aradaki güvensizliği kuvvetlendirmektedir. Aslında, Kerimov'un İran karşıtı politikalarına ve Tacikistan İç Savaşının ortaya çıkardığı müsait duruma rağmen İran silahlı Özbek İslamî muhalefetine destek vermemiştir. 1991'de henüz SSCB resmen sona ermeden, Kerimov gelecekteki liderliği için ortamı hazırlarken, İslamcılarla uzlaşmaya gitmek zorunda kalmış ve onlara kurulacak devletin İslamî esaslara uygun olacağı ya da en azından bu konunun Meclis'te tartışılacağı sözünü vermiştir. Buna rağmen bağımsızlığın hemen ardından İslamcılarla bağlarını koparan Kerimov, onların yer altına inmesine ve ardından da Tacikistan'a kaçmalarına yol açacak bir kampanyaya girişmiştir. Tacikistan'ın istikrarsızlaşmasında bu uygulamanın da katkısı olmuştur. Özbek İslamcıları Tacikistan'ın ardından İran'a değil, Afganistan'a geçmişlerdir. Kerimov'un meşruiyetini sağlama konusunda İslamî referanslarda bulunmaya önem vermesine rağmen (Kuran üzerine yemin ederek göreve başlama, umreye gitme gibi), ülkedeki "İslamcı temizliği "nin ardından tüm Müslüman kimlikli oluşumlarla iktidar arasında ilişkiler olumsuz bir çizgide devam etmiştir[102].

Türkmenistan komşularına göre askeri yetersizliği, nüfusunun azlığı, pamuk ülkesi olmasına rağmen tekstilde bile hissedilen sanayi eksikliği gibi olgulardan kaynaklanan görece zayıflığını telafi etme arzusunun sonucunda Aralık 1995'te BM Genel Kurulunun aldığı bir kararla tarafsızlık statüsü kazanmıştır. Bununla birlikte, sınırların korunması konusu başta olmak üzere Rusya'yla özel askeri bağlarını da koruyan Türkmenistan, tüm bölge ülkeleri gibi tercihini ABD lehine yapmış olsa da Rusya-İran ekseninden de uzaklaşmamıştır. Türkmenistan-İran sınırının her iki tarafında da Sünni Türkmenler yaşamaktadır. Buna rağmen Türkmenistan'a yönelik İran politikası, Azerbaycan'a yönelik politikadan çok farklıdır. Bu durumun temel nedeni, Türkmenistan'ın akraba-devlet rolünden uzak durması olduğu kadar, Orta Asya'da İran'a en muhtaç olan devlet olmasının da Tahran'da yarattığı güvendir[103].

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: