Паэма пра Смалячкова

(урывак)

Ен — горада Леніна воін, юнак, абаронца суровы,

3 бароў беларускіх да славы й бяссмерця прывёў

яго шлях.

Прайдзіся ж ты, сціплая песня,

па мужных слядах Смалячкова,

Па снайперскіх тайных засадах,

па плошчах і шумных палях.

Прайшоў ён праз полымя боек у жоўтыя дні

лістапада

Гадзінамі стыў на марозе,

схаваны між гурб снегавых;

Налітае волавам неба вісела ля сцен

Ленінграда, Ён паў, разганяючы хмары,.

бліснуўшы маланкай між іх,

Да рускай зямлі прытуліўся,

спавіты паўночнай зарою,

Маўклівы;

раскінуўшы рукі пад ветрам зімы

ледзяным,

Ды пільна ўглядаліся ўдалеч юнацкія вочы героя,

Туды,

дзе сябры-камсамольцы ў баях ўспаміналі

аб ім.

За ім баявая сталіца, што грознаю вартаю стала,

Там плошчы,

дзе ў памяці дружнай і сёння ён ходзіць жывы,

Заводаў узнятыя трубы,

гранітнай чаканкі кварталы,

I рокаты Фінскай затокі, і гордыя плыні Нявы.

Ты спі, наш таварыш, спакойна!

Атакі сябрамі адбіты. I вораг разбіты сканае.

Мы верым у мэту адну —

Імя тваё, Федзя, мы ўзнімем на вуліцах,

сонцам аблітых,

I ў родных палях Беларусі з бацькамі

сустрэнем вясну,

Мы пройдзем,—

па травах духмяных абсыплюцца зорныя росы,

Загойдаюць ветры ласкава палёў залатыя дары; Мы пройдзем сцяжынкамі тымі,

дзе хлопчыкам бегаў ён босы;

Журботна схіліўшы галовы,

аб ім нам раскажуць бары,

Мы ўбачым народ,

у якога ўзяў ён арліныя крыллі,

Адкуль яго постаць асілка і зоркія вочы чаму,

Якая зямля ўзгадавала, якія крыніцы паілі,

Якія дубровы спявалі ваяцкую песню яму.

Пятрусь Броўка.

Камандзір-танкіст

Гемел Міхайлавіч Станкевіч — Герой Савецкага Саюза (27.6.1945). Нарадзіўся 8.3.1925 г. ў в. Сяліба Быхаўскага раёна. 3 сялян. Беларус. Член КПСС з 1948 г. Скончыў 1-е Харкаўскае танкавае вучылішча (1944), юрыдычны інстытут у Ташкенце (1955). У 1941 — 1942 гг. рабочы на заводзе ў Ленінградзе. У Чырвонан Арміі з 1943 г. На фронце з 1944 г. Вызначыўся ў баях за г. Губен (Германія). 24.2. 1945 г. танкавы ўзвод пад камандаваннем малодшага лейтэнанта Г. М. Станкевіча прарваў абарону праціўніка і першым уварваўся ў горад. Пры адбіцці адной з контратак танк Г. М. Станкевіча быў падпалены. Экіпаж патушыў пажар і ліквідаваў непаладкі ў машыне. За 4 дні баёў экіпаж танка знішчыў 3 самаходныя гарматы, 2 танкі, 4 пушкі, 3 мінамёты і каля 180 гітлераўцаў. Да 1951 г. Г. М. Станкевіч у Савецкай Арміі. Пасля працаваў следчым у Ташкенце. Памёр 5.1.1962 г. Імем Г. М. Станкевіча названа вуліца ў Быхаве.

У трыццатыя гады сям'я Станкевічаў пераехала на жыхарства ў Ленінград. Гемел вучыўся ў школе на «выдатна», марыў стаць юрыстам. У час блакады Ленінграда, семнаццацігадовы Гемел Станкевіч працаваў рабочым завода «Электрык». Як і іншым ленінградцам, яму выпала зведаць усё: голад, холад, жорсткія артылерыйскія абстрэлы і бамбёжкі. Цяжкахворага, знясіленага юнака па «дарозе жыцця» вывезлі ў савецкі тыл. А калі крыху ачуняў, Гемел папрасіўся ў райваенкамаце на фронт. У 1944 г., скончыўшы танкавае вучылішча, стаў камандзірам танкавага ўзвода. Смелы, ініцыятыўны малады камандзір хутка заваяваў павагу сярод танкістаў. Яго баявыя подзвігі былі адзначаны ордэнамі Чырвонай Зоркі і Айчыннай вайны I ступені.

24 лютага 1945 г. ў баях за г. Губен у Германіі ўзвод Станкевіча прарваў умацаваны ўчастак абароны і першым уварваўся ў горад. Пры адбіцці адной з варожых контратак танк Станкевіча быў падпалены. Камандзір не разгубіўся — загадаўшы экіпажу тушыць агонь, сам з кулямёта ва ўпор біў па фашыстах, якія імкнуліся захапіць экіпаж у палон. Адважныя танкісты патушылі полымя, адрамантавалі пад варожым агнём танк і працягвалі бой. За мужнасць і гераізм, праяўленыя ў гэтым баі, малады камандзір быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: