Стылістычныя асаблівасці канструкцый з дзеепрыслоўнымі словазлучэннямі

1) Дзеепрыслоўнае словазлучэнне – распаўсюджаная, сціслая, выразная канструкцыя, уласцівая пераважна пісьмовай літаратурнай мове. Імеюць перавагу перад сінанімічнымі ім даданымі сказамі. Абазначаючы дадатковая дзеянне, характарызуюць асноўнае дзеянне, якое выражана дзеяловам-выказнікам. Магчымасць устанавліваць перспектыву паміж дзеяннямі, вылучаючы галоўнае – важная стылістычная функція дзеепрысл. 2) Дзеепрым.словазл і сінанімічныя ім даданыя сказы блізкія па значэнню, але не аднолькавыя. Кожная з гэтых канструкцый захоўвае свае адценні. Ужываючы дзеепрыслоўныя канструкцыі замест даданых сказаў прычыны, умовы, уступальных, губляюцца адценні значэнняў. 3) Суб’ектам дзеянняў або станаў, якія абазначаны выказнікам і залежным ад яго дзеепрыслоўем, павінна быць адна і тая ж асоба або прадмет. У безасабовых скаказ са словамі трэба, неабходна, добра... Не ўжываюцца дзеепрыслоў пры выказніках, выр. дзеясловамі ці дзеепрым. залежнага стану. Некаторыя ператвараюцца у ідыматычныя і ўжыв. як пабочныя словазл. 5) Пры выкарыстанні дзеепрысл неабходна ўлічваць своеасаблівыя адносіны паміж часам, на які ўказвае выказнік, і часам, на які ўказвае дзеепрысл словазл.Незакончанае трыванне – адначасова з выказнікам, закончанае – раней.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: