Стылістычн. аса6лівасці сказаў з аднароднымі членамі

Спалуч. аднар. чл.павінна адпавядаць шэрагу граматыка-стылістычных і лагічн. патра6ванняў. 1)дзяленне павінна мець адну аснову, г.зн. ад6ывацца па адной прымеце; 2)чл. дзялення павінны ўзаемавыключацца (словы дзеці і школьнікі не выключаюць адзін аднаго, 6о школьнікі – паняцце відавое ў адносінах да радавога - дзеці); 3) Аднар. чл.не заўсёды маюць аднолькавую граматычн. форму. Яны м.6. выражаны рознымі часцінамі мовы, аднак з’яўляюцца аднар., таму што выражаюць адну і тую ж сінтаксічн. катэгорыю. Калі ж чл. сказа, якія павінны 6ыць аднар., пастаўлены ў розн. Граматычн. формах і адказваюць на розн. пыт., то сувязь паміж імі парушаецца: пытанні а6 удзеле ў грамадскім жыцці, як дысцыпліна; 4)Нельга спалуч. у аднар. рады члены, якія выражаны даданым сказам і ўскосным склонам назоўніка; 5) Нельга злучаць у якасці аднар. сінтаксічных адзінак таксама дзеепрым., дзеепрысл. словазлучэнні і дадан. сказы; 6) Не спалуч. ў якасці аднар. чл. інфінітыў і наз.: я лю6лю маляванне і спяваць; 7) Пры наяўнасці а6агульняючых слоў аднар. чл. павінны дапасавацца да іх у скл.; 8) А6агульн. сл. у якасці радавога паняцця павінна ўключ. у ся6е аднар. чл. у якасці відавых паняццяў; 9)Канструкцыі з постпазіцыяй а6агульн. сл. 6ліжэй да сродкаў пісьм. маўлення, яны 6ольш экпрэсіўныя, часта ўзмацняюць выразнасць, мастацкасць маўлення. 10) Памылкі ў выкарыстанні аднар. чл.тлумачацца і тым, што не ўсе сл., ужытыя ў якасці аднар., могуць лесічна спалуч. са сл., ад якога яны залежаць.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: