Мин тәрәзәдән күрдем

Мин тәрәзәдән урамга карадым һәм анда нәрсә генә күрмәдем. Анда агачлар йөри, анда ике кәҗә утырып кәнфит ашыйлар. Мәче күрше эткә – Актырнакка – әйтә: «Хәлләр ничек?», – ди.

Эт: «Нога болит, хуҗа артыннан йөрергә тяжело», – ди.

Мәче: «Ә син өйдә утыр, нигә хуҗа артыннан йөрергә?»

Эт: «Этләрнең эше шул инде: хуҗа артыннан ходить. Хуҗа эшкә бара, мин дә артыннан. Ул күршегә керә, мин дә күрше около дома утырам. Таков ул – эт жизнь», – ди.

Мәче: «Ә мин хуҗа артыннан йөрергә яратмыйм. Мин гел үз эшем белән генә йөрим. Өйдә утырам, тәрәзәдән карыйм. Днем йоклыйм, ночью инде урамга чыгам. Дышать свежим воздухом яратам мин».

Эт: «Ә синең эшең юкмы?»

Мәче: «Нинди эш?! Мин кеше түгел бит. Кешеләр эшли, атлар эшли. Мин дә эшли башлыйммы? Аннары кем отдыхать соң? Мәчеләр рождаются, чтобы отдыхать»

Эт: «Ладно, – ди Актырнак, – миңа эшләргә кирәк. Вон хуҗам күршедән чыкты. Хәзер ул в сад бара, миңа аның белән булырга кирәк. Сау бул».

Мәче: «Прощай, Актырнак». Мәче урамга карый: сөйләшергә никого юк. Ул өйгә уходит.

Ә вон гуси шахмат играют. Аларның рук юк, шуңа күрә алар шахматны на земле уйныйлар.

Гусыня: «Минем пешкам вперед бара»

Гусак: «Ә минем атым аны ашый», – ди, һәм Гусак уйлый башлый. Шахмат играть өйрәнергә авыр түгел шул, яхшы играть бик авыр…

Мин тәрәзәдән карадым һәм нәрсә генә күрмәдем. Курицы поют. Петух – аларның дирижёры…

– Сынок, дәресләреңне кара, тәрәзәгә карап, несбыточное уйлап эш бармый бит… – диде әни.

Так вот: кешенең гел эше бар. Әнә мәченең эше юк, гуси шахмат уйный, курицы поют, ә миңа дәресләр готовить кирәк.

2

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: