Успамінаў аднаго з першых камсамольцаў в. Грудзінаўкі Сяргея Антонавіча Астаповіча

У 1919 годзе ў былым маёнтку графіні Талстой быў створаны саўгас. Моладзь арганізавалася ў камсамольскую ячэйку. Яе сакратаром, сапpaўдным важаком моладзі быў Косця Якімаў, яго брат Лёня кіраваў драматычным гуртком пры саўгасным клубе. Клуб быў нашым штабам, месцам правядзення палітвучобы, гульняў і інш. цікавай работы.

Памятаю, з якім велізарным юнацкім запалам працавалі тады першыя камсамольцы Н. В. Удалееў, Наташа Сакалова, браты Казловы і інш. Мы ўцягвалі ў актыўнае грамадскае жыццё і моладзь суседніх вёсак, вялі работу сярод сялян, якія прыязджалі да нас на млын. Чыталі ім га­зеты, растлумачвалі палітыку партыі.

Грудзінаўка засталася ў памяці і таму, што там я працаваў першым сакратаром сельсавета, які быў створаны пасля ліквідацыі воласці ў 1924 г. Першая ідэйная загартоўка і вопыт арганізатарскай работы спатрэбіліся мне пазней, калі ў 1925 г. пераехаў на Браншчыну і працаваў у Жыздраўскім раённым камітэце камсамола да прызыву ў Чырвоную Армію. Пачаў я службу радавым, закончыў яе палкоўнікам.

Цяпер, праз гады, яшчэ больш бачна, як многа даў мне камсамол. У камсамоле і праз камсамол я атрымаў сваё выхаванне як грамадзянін, як воін. Камсамол вучыў мяне жыць для шчасця народа.

Незабыўны след у маёй памяці пакінулі сустрэчы з вядомымі военачальнікамі, кіраўнікамі партыі і ўрада. Мне пашчасціла слухаць прамовы А. В. Луначарскага, С. М. Кірава і іншых выдатных людзей. Вялікай падзеяй у жьщці лічу той час, калі мне давялося стаяць на ганаровым пасту каля Маўзалея У. I. Леніна. Сюды няспынным патокам ішлі людзі: рабочыя, з якімі правадыр калісьці шчыра гутарыў, сяляне, што прыехалі за тысячы вёрст, каб аддаць яму зямны паклон, вучоныя, каб зверыць свае думкі па Ільічу. Камсамольская загартоўка спатрэбілася і ў час знаходжання на ахове дзяржаўнай граніцы СССР. Там, на рубяжы двух светаў, асабліва адчувалася адказнасць за лёс краіны, за мірную працу савецкіх людзей.

Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском: